آسایش کاذب ناشی از دلسوزی برای خود
دلسوزی به حال خود یکی از ناخوشایندترین و مخربترین عیب هایی است که میشناسیم. و مانعی است برای همه نوع پیشرفت معنوی و میتواند باعث قطع تمام روابط با اطرافیان شود، چرا که باعثمیشود فرد بی اندازه نیاز به توجه و همدردی داشته باشد.(از دیدگاه بیل)
آسایش کاذب ناشی از دلسوزی برای خودم مرا موقتا از حقیقت دور می کند و بعد تقاضاهایی مثل نیاز به الکل شروع می شود و روز به روز نیازم بیشتر می شود. اگر کوتاه بیایم باعث می شود که دوباره بروم سراغ الکل . چه کار باید بکنم؟ یک راه مطمئن این است که توجهم رابه سمت کسانی متمرکز کنم که نسبت به من کم شانس تر بوده اند،ترجیحاً الکلی های دیگر . هر چه بیشتر به آنها هم دردی می کنم ، رنجی که می برم کمتر می شود.
درباره این سایت